सरस्वती पूजा र प्रेम दिवस सेरोफेरोका विशेष सन्दर्भ लघुकथाहरु प्रस्तुतीकरण कार्यक्रम

विशेष सन्दर्भ लघुकथाहरु प्रस्तुतीकरण कार्यक्रम

(सरस्वती पूजा र प्रेम दिवस सेरोफेरोका)

१. लघुकथा- प्रसाद ✍️राेशन पराजुली

२. लघुकथा- घडी ✍️नन्दलाल आचार्य

३. लघुकथा- माग ✍️प्रेम पुन मगर

४. लघुकथा- सुन्दरी ✍️सुनिता निरौला पौडेल

५. लघुकथा- उपहार प्रेम दिवसकाे✍️रामप्रसाद पन्थी

६. लघुकथा- प्रेम दिवस ✍️मधुसूदनप्रसाद धिमिरे

७. लघुकथा- मेरो भ्यालेन्टाइन✍श्रीप्रसाद पोखरेल

८. लघुकथा- अतृप्त वासना ✍️पं ज्यो. तोयनाथ सुवेदी

९. लघुकथा: सरस्वती पूजा ✍️बाेधराज प्याकुरेल

१०. लघुकथाः प्रणय उपहार ✍️मनीषकुमार शर्मा ‘समित’

११. लघुकथा– बुद्धिप्रेम ✍️नन्दलाल आचार्य

१२. लघुकथा– स्वरप्रेम ✍️नन्दलाल आचार्य

१३. लघुकथा : महायाेजन ✍️डा. विदुर चालिसे

१४. लघुकथा- आरम्भ ✍️किशोर पहाडी

१५. लघुकथा- चङ्गा चेट ✍️धीरकुमार श्रेष्ठ

१६. लघुकथा : भाखा ✍️नारायण तिवारी

१. लघुकथा- प्रसाद ✍️राेशन पराजुली

२. लघुकथा- घडी ✍️नन्दलाल आचार्य

३. लघुकथा- माग ✍️प्रेम पुन मगर

४. लघुकथा- सुन्दरी ✍️सुनिता निरौला पौडेल

५. लघुकथा- उपहार प्रेम दिवसकाे✍️रामप्रसाद पन्थी

६. लघुकथा- प्रेम दिवस ✍️मधुसूदनप्रसाद धिमिरे

७. लघुकथा- मेरो भ्यालेन्टाइन✍श्रीप्रसाद पोखरेल

८. लघुकथा- अतृप्त वासना ✍️पं ज्यों. तोयनाथ सुवेदी

९. लघुकथा: सरस्वती पूजा ✍️बाेधराज प्याकुरेल

१०. लघुकथाः प्रणय उपहार ✍️मनीषकुमार शर्मा ‘समित’

११. लघुकथा– बुद्धिप्रेम ✍️नन्दलाल आचार्य

१२. लघुकथा– स्वरप्रेम ✍️नन्दलाल आचार्य

१३. लघुकथा : महायाेजन -डा. विदुर चालिसे

१४. लघुकथा- विरुपित -किशोर पहाडी

१५. लघुकथा- चङ्गा चेट -धीरकुमार श्रेष्ठ

१६. लघुकथा : भाखा -नारायण तिवारी

✍️✍️✍️✍️✍️✍️✍️

१. लघुकथा- प्रसाद ✍️राेशन पराजुली

(वसन्त पञ्चमी विशेष)

"उठ अबेर भै सक्याे"!

आङ्ग तान्दै सानेले आवाज नसुने झै गरि दिदी तर्फ हेर्याे।

मनु मुसुँक्क मुस्कुराउँदै मायाका भावमा केही भन्दै थिइ।

उस्ले निमेसभरमै गालामा चवाप्प म्वाई खायाे।उनले पनि निधारमा चुमिन्।

"नानीहरु उठेनन् रमा"?छाेरा छाेरीका माया देखेर उनका आँखा रसाएका थिए।

प्रतिउत्तरमा उनी श्रीमान् तर्फ फर्कदै,

ग्वाम्म अङ्गालाेमा वेरिदै हिक्हिकाइन्!

कस्ताे केटाकेटी झै भएकि तिमी पनि?

किन नहुनु?

उता हेर्नुस त,

"सरस्वति देवीवाट प्राप्त हाम्रा गुरु दक्षिणा"!

०२/११/२०८०,बरगाछी,धरान्।

+++

२. लघुकथा- घडी ✍️नन्दलाल आचार्य

(प्रणय दिवस विशेष)

"पछुतोको भारी बोकेर तिमीलाई खोजिरहेछु ।" निर्जन स्थानमा कमलेस आँखा चिम्लेर बाेलिरहेका थिए ।

म चाल मारेर नजिकै खडा थिएँ । उनी अझै थप्दै थिए; "अझै पनि एकाध खुडकिलो उक्लने समय छ प्रिय । मलाई साथ देऊ । मेरो माया तौली हेर । थोरै पनि सत्य फेला पार्यौ कृपया मलाई माया देऊ ।"

मलाई लाग्यो- उनी घायल प्रेमी हुन् । प्राप्त गर्न नसकेको माया पाउन याचना गरिरहेका छन् ।

"प्रिय, एक पटक मलाई साथ देऊ म संसार उल्टाई दिन्छु ।" उसको पछिल्लो कथनले म निश्चिन्त भएँ ।

"हैन, मास्टर साहेब । तपाई कस्तो मन्त्र पाठ गर्दै हुनुहुन्थ्यो ?" मेराे आवाज सुनेर उनी लज्जावती झारझैँ भएँ र हत्तपत्त केही वस्तु लुकाए ।

"समयमा होस् आएन र मुर्दा हुन बाँकी छँदै यसैसँग प्रेम प्रस्ताव राखेको हुँ ।" यसाे भन्दै उनले लुकाएको घडी देखाए ।

+++

३. लघुकथा- माग ✍️प्रेम पुन मगर

सधै नास्तिक व्यवहार गर्ने रामबहादुरलाई देखेर राममायाले आश्चार्य मान्दै सोधिन्। " आज सरस्वती देवीको सामु नतमस्तक देख्छु त ! तपाईंलाई के भयो हं ..?"

"मलाई केही भएको छैन छोरी रिनाको लागि हो।" उनले भने।

" ए ! हाम्री छोरीले राम्रोसँग विद्या आर्जन गरुन् भनेर माग्नुभएको हो?" राममायाले खुशी हुदै सोधिन् ।

"होइन। त्यो भन्दा पनि महत्त्वपूर्ण कुरा मागेँ।" उनको उत्तर आयो।

राममायाले अड्कल काटिन्। " त्यसोभए राम्रो दुलहा पाउन् भनेर माग गर्नुभएको होला ?"

"त्यो भन्दा पनि महत्त्वपूर्ण कुरा मागेको छु।" उनको जवाफ सुनेपछि राममायाके अझै सोधिन् । " त्यो के कुरा हो?"

"अरु बोलिरहेको समयमा बिचमै बोल्ने यीनको बानी सुध्रियोस् प्रमेश्वरी! भनेर मागेँ नि।" उनले आफ्नो कुराको बिट मारे।

२/११/२०८०

+++

४. लघुकथा- सुन्दरी ✍️सुनिता निरौला पौडेल

(प्रणय दिवस विषयक लघुकथा२०८० फागुन -२ गते )

"आमा ! तौलिया ,साबुन बिर्सिएँछु ,खै दिनुन "

"महिनामा एकदिन नुहाउनु छ , त्यै पनि बिर्सने के ! आँफुले नुहाउने भनेपछि सबै लिएर जानु नि ! जति भने पनि यसलाई नलाग्ने " आमाले रिसाउँदै भन्नुभयो ।

" लौ.. सेम्पो पनि सकिएको रहेछ आमा "

"अब त्यसै नुहाउ है छोरा "

बगैँचाबाट फुल टिपी आमालाई ल्याएर दियो । खुशी हुँदै उहाँले

"धन्यवाद छोरा ! पूजाको लागि फूल टीप्न जान लागेको ,ल्याईदिस् "

" म तपाईंलाई धेरै माया गर्छु "

" के भन्छ हौ ,यो केटाले ? "

"आज "प्रणय दिवस "को दिन सुन्दरीलाई शुभकामना दिन रियल्सल गर्या के ।" छोराले हाँस्दै भन्यो ।

" जुँगाको रेखी पनि राम्रोसँग बस्या छैन प्रणय दिवस "के भन्या हो छोरा ,माया त सँधैभरी पो हुन्छ ,बर्षमा एकदिन गरेर हुन्छ र !

" आज सरस्वती पूजा " बिद्याकी देवीको आराधना गरन " आमाको कुरै नसुनि बगैँचातिर लाग्यो ।

त्यहाँ एउटा फूल टीप्यो अनि सुन्दरीलाई भेट्न गयो ।

" सुन्दरी ,प्रणय दिवसको शुभकामना "भन्दै फूल उनलाई दियो ।

"आहा!! साना ,कति राम्रो फूल ,अझै २-४ वटा फूलहरु ल्याउन "

" किन र सुन्दरी ??? "अचम्म मान्दै भन्यो उसले ।

" घरबाट ८-१० वटा फूलहरु ल्याएको थिएँ ,सबै सकियो "

भक्तपुर - राधे राधे ,निकोशेरा ।

२०८० - ११ -०२ गते ।

+++

५. लघुकथा- उपहार प्रेम दिवसकाे✍️रामप्रसाद पन्थी

प्रणय दिवस विषयक

मलेसियामा रहेका मदनले मुनालाई म्यासेज पठाए "- मुना ! आज त विशेष दिन हाे नि तिमीलाई थाहा ?"

मुनाले जवाफ फर्काइन -" खाेइ मलाई त थाहा भएन नि ? "

मदन - "कसरी भुल्न सक्याेै त्याे दिन ? प्रणय दिवस जुन दिन हामीले विवाह समेत गरेका थियौँ ।"

मुना -" हाे त है । "

मुनाले गुलाफकाे फूल पठाइन् र भनिन् - " हजुरलाई विवाह दिवसकाे समेत असिम शुभकामना ।"

मदन -" तिमीलाई पनि ।"

मुना - " याे विशेष अवसरमा खाेइ त उपहार ?

मदन - " मैले दुई लाख पठाएको छु । जे मन लाग्छ किनेर रमाऊ ।"

मुना - मात्रै दुई लाख ? पाँच लाख पठाइदिनुहाेस् है मेराे राजा !"

मदन - " भैहाल्छ नि मेरी रानी । भर्खरै पठाएँ है त ।"

मदनले मुनाकाे माग बमाेजिम पैसा पठायाे । मुनाले सन्देश पठाइन् - "धेरै धेरै धन्यवाद मेराे राजा !"

मदन -" एकपल्ट भिडियाे कलमा आऊ न काली । निराश लाग्याे । "

मुना - " हुँदैन क्या भिडियाे कल । उता काेठामा आमा हनुहुन्छ । सबै सुनिन्छ । "

मदन - "त्यसाे पाे । कति बाठी ! मेरी काली । "

यस्तैमा मदनकाे माेबाइलमा रिङ्ग टाेन बज्छ ।

मदन -" एकछिन है काली फाेन आयाे । "

आमाकाे फाेन रहेछ । मदनले फाेन उठायाे ।

आमा -" बाबु सञ्चै त छाै हाेला ? कहिले फर्कन्छाै ?

मदन -" म ठिक छु आमा । त्यताकाे हालखबर के छ ?

आमा - ठिकै छु बाबु । म त डाँडामाथिकाे जुन कहिले अस्ताउने हाे थाहा छैन । तर बाबुु ... । "

आमाकाे गला अबरुद्ध भयाे । अगाडि बाेल्न सकिनन् ।

मदनले भन्याे - " किन राेकिनुभयाे आमा ? के भन्न खाेज्नुभएकाे ?"

आमा -" बाबु ! आजै बिहान मुनाले झगडा गरी घरै छाेडेर हिडिन् । बाबुु जसरी हुन्छ फर्केर घर आऊ । "

आमाले याे भन्दा बढी केही भन्न सकिनन् । फाेन काटियाे ।आमाका कुरा सुन्नासाथ मदनले ताेरीका फूल देख्याे । बेहाेसीमा बर्बराउँदै भन्याे -" हे भगवान ! याे कस्ताे उपहार दियाै - प्रेम दिवसकाे ? "

२०८०फागुन २ , प्रेम दिवस ।

रेसुङ्गा न पा २ , गुल्मी

+++

६. लघुकथा- प्रेम दिवस ✍️मधुसूदनप्रसाद धिमिरे

कान्छु र जान्छु प्रेममा डूबेकाे निकै समय भै सक्याे।

काछु भन्छे -" अव विहे गराै। यसरी लुकेर संधै हाम्राे व्यवहार चल्दैन। " जान्छुकाे धर व्यवहार मिलि राखेकाे छैन।ऊ कान्छलाइ छाड्न पनि चाहदैन।

कान्छुकाे मनमा लाग्याे, यसलाइ नअत्याइ भएन। सधै याैन सम्पर्क लुकि लुकि गर्दा मेरा जिवन बरबाद हुने भाे।अव कान्छुले जुक्ति रचि।

जान्छु ले फाेन ग-याे र भन्याे - " कान्छु आज प्रेम दिवस पनि हाे। हामि नगरकाेट घुम्न जाउ उतै रात बिताउ तिम्रा धरमा कुरा मिलाएर आउ। " कान्छुले जवाफमा भनि-" तिमिसङ्ग धेरै बिश्वास गरे।धेरै समय बिताए। तिमिले मलाइ भाेग्ने काम ग-याै मेराे जिवनकाे पनि सुरछया चाहिने

हुन्छ। घरबाट केटाकाे कुरा गरेका छन् ।आजै मलाइ हेर्न आउने रे।अव म तिमिलाइ भेट्न आउन भ्याइन सरि " ।

प्रेम दिवस 2080/ फगुन 2

+++

७. लघुकथा- मेरो भ्यालेन्टाइन✍श्रीप्रसाद पोखरेल

(सन्दर्भ प्रणय दिवस फागुन २ गते)

" जन्मदिनको शुभकामना तिमीलाई " थरीथरीका फूलको एउटा गुच्छा दिँदै विजयाले भनिन् ।

मैले ङिच्च हाँसेर, मात्र धन्यवादले उनलाई स्वागत गरेँ ।

विवाह भएको सात वर्षमा मलाई छोडेकी सुष्मा आज आएर शुभकामना व्यक्त गर्दैछिन् जस्तो लाग्यो मलाई ।

मेरो जन्मदिन फेब्रुअरी चौधमा पर्दछ । पचास वर्षको उमेरमा पहिलो पटक जन्मदिनको कार्यक्रम चल्दै थियो त्यो पनि छोरीको आग्रहमा ।

सबैको विवाह वर्षगाँठ होस् वा जन्मदिन, दम्पती बसेको देखेको थिएँ तर मेरो जन्मदिवसमा छेउमा मेरी छोरी बसेकी थिइन् ।

मुसुक्क मुस्कुराउदै "कता हराउनुभएको ?" विजयाले मेरो ध्यान आकृष्ट गरिन् ।

अरू आमन्त्रित खानपानमा व्यस्त थिए । छेउमा बसेकी छोरीले उनलाई आफू बसेको कुर्सीमा बस्न अनुरोध गरिन् । छोरीले हामी दुईको केही पोज फोटोहरू खिचिन् ।

मेरा गाला राता भइसकेका थिए । म असजिलो भएर बसे पनि उनिभने सहज थिइन् ।

विधवा भए पनि हल्का पहेँलो सारीमा सामान्य सिँगारले धप्प बलेकी विजयाले "मेरो भ्यालेन्टाइन ! ह्याप्पी भ्यालेन्टाइन डे"भनेर कानमा खुसुक्क भनिन् ।

इटहरी-२, सुनसरी

२०८० साल माघ २ गते

+++

८. लघुकथा- अतृप्त वासना ✍️पं ज्यों. तोयनाथ सुवेदी

,हेटौंडा -८,कमाने,मकवानपुर।

'मानिस वा जीव किन वासना तर्फ ज्यादै आकृष्ट हुन्छ?'

शिष्याले प्रश्न तेर्स्याई ।

'वासनामा आनन्द छ,त्यो आनन्द भनेकै इन्द्रियजन्य र भावगत

हुन्छ।त्यसैले धर्म, अर्थ, काम र मोक्ष यी सवैभित्र यो समाहित छ।मानिस वा वस्तु पनि एउटा वासना हो,जसमा भावको रङ्ग

चढ्दा सौन्दर्य र सुगन्धमा परिणत हुन्छ,अनि प्रत्येक हृदय छुँदै

छचल्किन्छ,अल्पिन्छ र झल्किन्छ। सबै राम्रा-नराम्रा वस्तुहरू

मगजका वासनाहरू हुन् ,कुनै कसैलाई राम्रो लाग्छ भने कुनै

कसैलाई नराम्रो लाग्छ।' गुरुले स्पष्ट्याउनुभयो।

'म बाहिर निस्कन छटपटाइरहेछु,तर मेरो चाहनालाई हावा आदिले छेकिरहेको छ।त्यसैले यो शरीरको वासना प्रत्यक्ष-अप्रत्यक्ष रूपमा आफूलाई मन पर्ने प्रति आकृष्ट हुन

खोज्छ, के गरौँ त .......? 'शिष्याले प्रश्न्याई।

'त्यसो नभन मन पर्दा -पर्दै पनि अरुका लागि वा समाज र

प्रकृतिका लागि पनि सुदृष्टि भाव राख्नुपर्दछ नि।हुन त मलाई

थाहा छ मेरी मनकी ईशा पनि तिमी नै हौ,तर केवल ईशा भावले नै हेर्दा र रहँदा सुयोग्य होला।'गुरुले सम्झाउनुभयो।

'हुन त जात धर्म ,कर्म, अवस्थाले पनि मैले यसो भन्न सुहाउँदैनथ्यो। तपाईं मेरा प्रेम वासनाका पनि वासना हुनुहुन्छ,

म के जान्नू त...?????

।। समाप्त।।

+++

९. लघुकथा: सरस्वती पूजा ✍️बाेधराज प्याकुरेल

" म कसरी अनुत्तीर्ण भएँ ?" सूचना पाटीमा टाँसिएको नतिजामा अाफ्नाे नाम नदेखे पछि सन्देश मुर्मुरियाे ।

" वार्षिक परीक्षा अाउँदैछ,विद्याकी देवी सरस्वतीकाे राम्रोसँग पूजा,उपासना र अाराधना गर तिमीहरू सबै राम्रो अङ्क ल्याएर उत्तीर्ण हुनेछाै ।" केही दिनअघि नेपाली शिक्षकले कक्षामा भन्नु भएको थियो ।

पढाइमा खासै राम्रो नभएको सन्देशले यसपालि जसरी पनि उत्तीर्ण हुने र सहपाठी साथी प्रयासलाई जित्ने लक्ष्यका साथ भाेलिपल्टै बाट सरस्वतीकाे पूजा अाराधना सुरु गरेको थियोे । ऊ सधैं विद्यालय अाउँदा घरबाट चन्दन,अक्षता र फूलपाती ल्याएर विद्यालयमा रहेको सरस्वतीकाे मूर्तिमा चढाएर मात्रै कक्षा काेठामा जाने गर्थाे ।

अनुत्तीर्ण भएपछि ऊ रिसले फनफनिदैँ शिक्षक कहाँ गयो ।

" एकदिन पनि सरस्वतीकाे पूजा नगर्ने प्रयास भने उत्तीर्ण हुने एक महिनादेखि सधैं सरस्वतीकाे पूजा गर्ने म भने अनुत्तीर्ण हुने,मलाई याे नतिजा चित्त बुझेन गुरु !" सन्देशले रिसाउँदै भन्याे ।

"म पनि सधैं सरस्वतीकाे पूजा अाराधना गर्छु ।" उत्तीर्ण भएपछि गुरुलाई कृतज्ञता ज्ञापन गर्न पहिले नै त्यहाँ पुगेको प्रयासले भन्याे ।

"सरस्वती देवीले कसैलाई पक्षपात गर्नु हुन्न । तिम्रो पूजामा कुनै कमी रह्यो हाेला । पूजा विधि र सामाग्री पाे फरक पर्याे कि ? प्रयासलाई साेध, उसले कसरी पूजा गर्याे र उत्तीर्ण भयाे ।"

गुरुले शान्त भएर भन्नुभयो ।

" मिहिनेत,परिश्रम र लगनशीलता देवी सरस्वतीकाे पूजा सामाग्री हुन् भनेर गुरुले भन्नु भएको कुरा चाहिँ तिमिले बिर्स्याै सन्देश ?मैले त तिनै सामग्रीको प्रयोग गरेर सरस्वतीकाे पूजा गर्छु ।"

बाँके ।

+++

१०. लघुकथाः प्रणय उपहार मनीषकुमार शर्मा ‘समित’

(लघुकथा सङ्ग्रह हराएको सहरबाट)

आश्रमको परिसर टेक्ने बित्तिकै आश्रमको सञ्चालकले आमालाई उसको श्रीमतीले घरलगिसकेको कुरा सुनेर ऊ आश्चर्यचकित थियो । मनमा अनेक कुराहरू खेल्न थाल्यो ।

हत्तारिदैं घर छिर्यो । उसको सानो छोरा आफ्नो हजुरआमासँग लुटपुटिदै थियो । आमालाई ढोग गर्यो । केहीबेर आमासँगको भलाकुसारी पश्चात ऊ सरासर श्रीमतीको नजिक गयो र न्यानो अङ्गालोमा कस्यो केही बोल्न सकेन, अङ्गालोमा कसिरह्यो ।

“ह्याप्पी भेलेन्टाईन प्रिय” सुस्तरी श्रीमतीले मुस्कुराउँदै भनिन् ।

उसको आँखाबाट आँसु छचल्कियो । आँसु पुछ्दै भन्यो “प्रणय दिवसको दिनको तिम्रो यो अमुल्य उपहार म कहिल्यै भुल्ने छैन । ह्याप्पी भेलेन्टाईन प्रिय ।“

केही समय पश्चात उसले सूचना पायो - उसको सासुआमालाई छोराबुहारीले केही दिनअधि वृद्ध आश्रम छाडेर आए रे ।

मध्यपुर ठिमी, भक्तपुर

+++

११. लघुकथा– बुद्धिप्रेम ✍️नन्दलाल आचार्य

(सन्दर्भ– सरस्वती पूजा)

“म त आडम्बरलाई घृणा गर्छु; सरस्वतीलाई प्यार गर्छु ।” रामकृष्णले मनको मादल बेस्सरी ठोकेर सुनायो ।

प्रेम दिवसको समय परेकाले माया–घृणाको कुरो गरेको होला । मेरो मनले यसै भन्यो ।

“सरस्वतीलाई प्रेम नगर्ने मनुष्य संसारमा जन्मेकै छैन होला ।” राम्रो देखिएको कुरो प्रति सबैको झुकाव हुन्छ भन्ने मनोविज्ञानबाट प्रेरित भई मैले पनि भने ।

“राम्री देखिएकीले हैन । विद्या बाँड्दै हिँडेकीले म उनको भक्त बनेको हुँ ।” उसले अर्को सफेद झुट अघि सार्यो ।

“हो, तँ मान्छेको रूपलाई हैन; गुणलाई सम्मान गर्छस् ! तर कहिलेदेखि....?” मैले पनि उसको मर्मभेदी वाण ताकेरै हानेँ ।

उसले पनि लाजै पचाएर भन्यो; “जहिलेदेखि आठ कक्षामा लगातार ३ वर्ष फेल भएँ; म बुद्धिप्रेममा फँसे....।”

२०८०.११.०२ सिर्जनाकुटी, सिरहा ।

०००

१२. लघुकथा– स्वरप्रेम ✍️नन्दलाल आचार्य

(सन्दर्भ– प्रणय दिवस)

“मलाई त तिम्रो छेउमा हुन पाउनु पनि सौभाग्य लाग्छ ।” हिक्मतले हिम्मत गरेर हिर्सीलाई भन्यो । दुबै एउटै कलेजमा समान तहमा थिए । हिक्मत सोझो कुरा गथ्र्यो । हिर्सी उसलाई बाङ्गो खेद्थी । कुरा बुझेर पनि हिक्मत प्रतिकारको भाषा बोल्दैनथ्यो । चुपचाप सुनिरहन्थ्यो र धेरैभन्दा धेरै उही बोलोस् भन्ने चाहन्थ्यो ।

“तिमीहरूको भाषामा गाली गरे पनि आशीर्वाद जस्तो लाग्छ ।” हिक्मतले सोझो कुरा उप्कायो ।

“हाम्रो मैथिली भाषा नबुझ्दाको विवशता ओकल्दै छौ तिमी ।” हिर्सीले तल पार्न खोजी । ऊ मौन भयो । मौनतालाई च्यात्न कसैले सार्थक प्रयत्न गर्नु नै पथ्र्याे । पुनः हिर्सी नै सामुमा आई; “मैले जति होच्याए पनि तिमी किन आपत्ति जनाउँदैनौं ?”

“तिमीहरूको मातृभाषा मैथिलीका शब्द र लबज रवरजस्तै लचकदार छन् ।”

हिक्मतको बंग्याएर अन्तै लान खोजेको यस बोलीलाई तल पार्दै हिर्सीले थपी; “उसो भए मेरो रुखो वाणी किन तिमीलाई प्रिय भएको ?”

हिर्सीले सुन्न पाई; “किनभने म तिम्रो शब्दमा हैन स्वरको पागलप्रेमी हुँ ।”

२०८०.११.०२ सिर्जनाकुटी, सिरहा ।

०००

१३.

MAKING PLANS?

Add a chat to start coordinating.

प्रेमदिवस सन्दर्भ १३ लघुकथा🔴✍️गरिमा+गजल+गभर्नर✍️तारा+शारदा+टीकाराम+रचना+केशवराज+सुरेश.....

🔴लप्रनेको सन्दर्भ लघुकथा प्रस्तुतीकरणमा भेला पारिएका लघुकथाक्रम🔴(भाग २) 

(यी लघुकथाहरु ✍️गरिमा+गजल+गभर्नर बाट दिवासेवामा प्रशारित हुनेछन् । कार्यक्रम नियालेर उत्प्रेरणा दिनुहोला ।)

🔴"माया गर्ने मानिसहरुको निम्ति म राजी खुसीले मृत्यु दण्ड जस्तो वलिदान गर्दैछु तर माया / प्रेमलाई चैं जिउँदो राख्ने गुहार माग्दछु।"🔴 ✍️वेलेण्टाइन

🔴लप्रनेको प्रेमदिवस सन्दर्भ १३ लघुकथा प्रस्तुतीकरणमा लघुकथाक्रम (भाग-२)🔴

----------------

१७. लघुकथा- अन्धानुकरण ✍️तारा श्रेष्ठ 

१८. लघुकथा-  विपरीत  ✍️शारदा दहाल (भण्डारी )

१९. लघुकथा- प्रतीक्षा ✍️सविता भट्टराई

२०. लघुकथा-  प्रेम दिवस ✍️टीकाराम जाेशी

२१. लघुकथा- प्रेम दिवसको उपहार ✍️रचना शर्मा

२२. लघुकथा- भ्यालेन्टाइन डे ✍️केशवराज आमोदी

२३. लघुकथा- आमाको खाट ✍️सुरेशकुमार पाण्डे

२४. लघुकथा- नि:स्वार्थ प्रेम ✍️शुक्रराज कुँवर

२५. लघुकथा - प्रणय दिवस ✍️खगेन्द्र बस्याल 

२६. लघुकथा- पहिलो प्रेमिका ✍️अन्जु शर्मा 

२७. लघुकथा: भ्यालेन्टाइनको उपहार  ✍️दुर्गा वनवासी

२८. लघुकथा- दूर्भाग्य ✍️योगप्रसाद उपाध्यय चापागाईं

२९. लघुलेख के हो वेलेण्टाइन दिवश ? ✍️नारायण निरौला

-----------------------

१७. लघुकथा- अन्धानुकरण ✍️तारा श्रेष्ठ 

बिराटनगर -६

"ए शाैरभ, यहाँ आइज । याे फूल किन टिपिस् ? मैले दिनरात  मिहिनेत गरेर फुलाएकाे ।"   फूलकाे बाेटमुनिकाे झार उखेल्दा उखेल्दै सुनिता फत्फताइन् । 

छाेराे आएर भन्याे,"  मैँले किन टिप्थेँ आमा ? फूल टिप्नका लागि हाेइन, सुन्दरता र सुगन्धका लागि हाे । टिपेकाे फूल ओइल्याएर नष्ट हुन्छ भनेर,नटिप्ने  अभियान चलाइरहेकाे छु । हाम्राे कलेजमा याे भन्दा ठूलाे  फूलबारी लगाएका छाैँ ।  छाेराले जवाफ फर्कायो।

           आमा अलमल परेर पर्तिर हेर्दै थिइन् । छिमेकीका छाेरा सुदेश छेउमा आएर भने ,"आन्टी आज  प्रणय दिवस ! गुलावकाे फूल त बिहानै अन्कलले टिपेर आज मन परेकाे मान्छेलाई याे दिनुपर्छ भन्याे फेसबुकले भन्दै तल्ला गाउँतिर लाग्नुभयाे ।"

 २०७९/ ११ / ०१,बिराटनगर - ६ माेरङ

+++

१८. लघुकथा-  विपरीत  ✍️शारदा दहाल (भण्डारी )

मन्द मुस्कानका साथ मुस्कानले  "सरु भरे मेरो कोठामा आउनु है !" "भन्दै बोलाए।

"समय यकिन गरेर हस् !" भनेर फुर्किदै कुदी सरु। 

विद्यालयमा सरस्वती पुजा भब्यतापूर्वक सम्पन्न भयो।

साथीहरू बडो तमाशापूर्वक भ्यालेन्टाइन गिफ्ट भन्थे त कोही  मलाई मेरो साथीले फलानो ठाउँमा भेट्ने भनेको छ भन्दै हिड्न थाले ।

त्यो बेला सरु पनि  झस्किई । मलाई पनि मुस्कानले बोलाएको छ।भ्यालेन्टाइन नै मनाउन होला शायद !केही दिन्छ होला । मनमा  कौतुहल जागेर आयो। हतारमा घर पुगी। आफ्नो पहिरन ठुलो ऐनामा हेर्दै मुस्कुराई र खाना पनि नखाई मुस्कानको कोठामा गई। मुस्कान पनि सरुकै पर्खाइमा खाना नखाई बसेको रहेछ।

 म सरस्वतीको प्रसाद  टीका र माला लगाएर एउटा पोको दिदैं घरमै लगेर मात्रै खोल्ने शर्तमा राख्यो। उसलाई झन् काउकुती लागेर आयो। अनि अर्को सानो पोकोबाट बुनिया खाऊ भन्दै दियो र घर पठायो।

  घरमा गएर एकान्तमा बसी र पोकोलाई खोली। ठुलो सरस्वतीको फोटो र एउटा पुस्तक रहेछ । पुस्तकभित्र एउटा चिट्ठी पनि । पढ्न थाली। 

" प्यारी बुनु यो जीवनको अमूल्य समयलाई पलपल सदुपयोग गरेर सिर्जनशील कोपिलालाई ढकमक्क फुलाउनू मैले दिएको उपहारले  यही प्रेरणा दिओस् ! 

    तिमीलाई धेरै माया गर्ने दाजु

        मुस्कान ।" भनेर लेखेको रहेछ।

+++

१९. लघुकथा- प्रतीक्षा ✍️सविता भट्टराई

जनकपुरधाम।मिति २०८०/११/२

डाक्टर साप! म कहाँ छु। म किन मरीन?कसरी बाँचे?अस्पतालको बेडबाट चिच्याउँदै शर्मिला ले भनिन।

"तपाईँको दुवै मृगौला फेलको रिपोर्ट आए देखि तपाईंको बुढाले छोडेर जानु भयो।फर्केर पनि आउनुभएन lतर हाम्रो अस्पतालको सिक्युरिटी गार्ड जगते विक दाईले आफ्नो एउटा मृगौला दिएर तपाईंलाई बचाउनु भयो।"डाक्टर सापले भन्नु भयो।

मलाई किन बचाएको ?मलाई मेरो बुढाले पनि छोडी दिनु भयो।अब म कहाँ जाऊँ?शर्मिलाले बिलौना गरी।

"  हेर,सरु !! जातिय भेदभावका कारण तिमी र म छुट्टिएको आज तीस वर्ष भएछ।तर हाम्रो निश्चल मायाको शक्तिले आज हामी फेरि भेट भयौ।।प्रतीक्षा पति कैले काही यति सुखद हुँदो रहेछ " ।जगते दाई भित्र पस्दै भन्नु भयो।

आज प्रणय दिवसको दिन हजुरले आफ्नो अङ्ग मलाई दिएर

मलाई अर्धाङ्गिनी बनाउनु भयो।मायामा जात पात ठूलो हुढो रहेनछ। भन्दै शर्मिला भावविह्वल भइन्।

+++

२०. लघुकथा-  प्रेम दिवस ✍️टीकाराम जाेशी

टीकापुर।

मिति २०८० /१२/०२

 दर्शकहरुकाे घेराभित्र कैद भएकाे मेराे अस्तित्वलाइ उनिहरुले  नायक मान्नुपर्ने त्याे एउटा सँयाेग मात्र बन्न गएकाे थियो । त्यस्तो खासै कुराे त म मा  केही थिएन तर कालाे चष्मा पछाडिका उसका  अदृश्य आँखाले  केही भेटाएकाे थियो ।

उसले आफ्नाे सहायकलाई आफु नजिक बाेलाई कानमा  केही फुक्यो।त्याे सहायक राेबाेट झैँ हिँड्दै मेराे नजिक आयाे र मेराे पाखुरा समातेर मलाई बीचमा लगेर उभ्यायाे।

त्यति बेलानै त्यहाँ एक सजिएकि सुन्दरी मेराे छेवैमा आइ पुगिन्।बस्,  उसका आँखाकाे अनाैठाे आकर्षणले मेराे नजर चुम्बकले झैँ तानिएकाे पत्तै पाएँन।मेराे मुटुकाे धड्कन र श्वासले आफ्नाे नियमित चाल गुमायाे। 

"कट ,शाट आे के ।" निर्देशकले भन्याे।

 यत्तिकैमा त्यस सुन्दरीकाे अनुहारमा कसैले के खन्याएकाे थियो कुन्नि ,उनी जाेड्ले चिच्याईन् र अनुहार छाेप्दै भुईँमा लडिन्।

टुसाएकाे बिउँ पलाउन नपाउँदै आेइलायाे। 

 हातकाे बाेतल पर फाल्दै एक सुन्दर युवक  भीड बाट दगुर्दै आयाे र सुन्दरीलाई काखीमा च्याप्दै भन्याे " अब तिमीलाई अरुले माया गर्ने छैनन्।हेप्पी वेलेन्टाइन् डे।"

+++

२१. लघुकथा- प्रेम दिवसको उपहार ✍️रचना शर्मा

-"प्रिया! भ्यालेन्टाइन गिफ्ट के दिन्छ्यौ नि मलाई?" आजभन्दा केही बर्ष अगाडि मेरो श्रीमानले मसँग प्रेम दिवस सप्ताहका दिन मध्ये "प्रमिस डे" को दिनमा सोध्नुभएको थियो। 

भर्खर भर्खर प्रेम दिवसको हावाले छोएको बेला, मैले लजाउँदै उत्तर दिएकि थिए-" दिउँला नि, जे दिए पनि प्रेमपूर्वक। तर अहिले भन्दिन।अहिलेलाई सरप्राइज।"

दुई दिनपछि उक्त दिन अर्थात् प्रेम दिवसको दिन आइहाल्यो। आज कस्तो उपहार दिने होली भन्ने सोच्दै श्रीमान स्वप्निल सोचमा हराइरनुभएको थियो । एक्कासि   मलाई चिडचिड पसिना छुट्न थाल्यो। शरीर गल्न थाल्यो। हातखुट्टा बाउँडिन थाले। बसेको ठाउँबाट उठ्नै सकिन। मेरो दुर्दशा देखेर तुरुन्तै मलाई अस्पताल लगियो। एकैछिनमा मेरो होश हवास हरायो। 

३,४ घन्टापछि होशमा आउँदा प्रेम दिवसको उपहार मेरा श्रीमानले पाइसक्नु भएको रहेछ। च्याहाँ - च्याहाँ गर्दै सजिब उपहारले पनि आफ्नो बाबाको हातमा अर्को झोलिलो उपहार चुहाइरहेको थियो ।

+++

२२. लघुकथा- भ्यालेन्टाइन डे ✍️केशवराज आमोदी

कता पुगेर आउनु भयो गुरु ? अङ्ग्रेजीकी प्रोफेसर स्नेहलताले सोधिन् ।

विद्यार्थीहरूद्वारा आयोजित सरस्वतीको पूजाको कार्यक्रममा सहभागी भएर आउँदै छु , प्रोफेसर प्रणयराजले भने

दक्षिणा राम्रै भयो होला नि ?

दक्षिणाले हौसिएर होइन , आस्था र निष्ठाले तानिएर गएको हुँ ।

भो भन्न पर्दैन , बरु यो पनि मेरो साइड पेसा हो भने भै गयो नि ।

'वसन्त पञ्चमी भन या श्री पञ्चमी भन प्रकारान्तरले विद्याकी अधिष्ठात्री वाग्देवी सरस्वतीलाई सम्झने पावन दिन हो ।   हिन्दुस्तानभरि संस्कृतका गुरुकुलतिर शारदाको वन्दना गर्दै कविहरूले काव्यगोष्ठी गर्दछन् । आजकै दिनमा कतिपय अभिभावकहरूद्वारा आफ्ना बाबु-नानीहरूलाई 'क ख ग'आरम्भ गराउछन् ' नेपालीकी प्रोफेसर स्नेहलताले भनी ।

तपाई कता जान तम्सिया  नि फेरि ? 

'म त भ्यालेन्टायन डे' मनाउन ।

मलाई त यो नामै मन पर्दैन ।

किन नि

 किन नि ? लौ सुनी हेर ! उहिले उहिले जात्रा-मात्रातिर जाँदा रमाइलो मनाउँदै गर्दा खै कुन्नि कुन चाँहि अङ्ग्रेज पनि सँगै गएको रहेछ र उसले भनेको सुनेछ र कोठामा आएर आफ्नी सँगिनीलाई था' छ ? आज  "भाले चाइने दिन " भनेर अँगालो मारेर गहिरो माया जताएछ र यो क्रमलाई कहिले तोडेनछ । उसैको देखासिकी गरेर उसका अरू साथीले पनि यो 'डे' मनाउन थालेछन् ।

 हुँदाहुँदा संसारभरि यो दिनलाई 'भाले चाइने दिन' भनेर मनाउन थालिए पनि उच्चारण भेदका कारणले  'भ्यालेन्टाइन डे'को रूपमा रूपान्तर भएछ भनेर हाँसो गर्दै एकातिर ओझेल परेछन् ।

•

रत्ननगर चितवन

०२/११/०८०

+++

२३. लघुकथा- आमाको खाट ✍️सुरेशकुमार पाण्डे

चारैतिर बाट महिंलाहरूले घेरेकाछन्।उनिहरू आ-आफ्नै पारामा गन्गन् गर्छन्।

माझमा आमा बसेको खाट छ।

"आज के कार्यक्रम रहिछ? महिंलाहरूको मिटिङ् पो रहिछ की? , कतै वृद्ध पेन्सिन् मिल्दोहोला आज; की आमालाई बिसञ्चो त भएन ? "- जिज्ञासु मनैमन आफै सँग कयौँ प्रश्न गर्छ।

"होइन! होइन ! केहिपनि भएको छैन,तिमी चिन्ता नगर; हामी त तेत्तिकै भेटघाट आएका हौँ ।"-ति मध्य एकजना अर्धबैंसे महिँलाले जिज्ञासु तिर हेर्दै भनिन्।

जिज्ञासु अचम्मै पर्यो! मैले आफ्नो मनैमनमा भनेका कुरा यिनले कसरी सुन्न भ्याइन्।"-जिज्ञासुले उस्को उत्तर आएपछि फेरी आफ्नै मन सँग प्रश्न गर्यो।

"हिंजो रिडियो स्थापना दिवस थियो आज सरस्वती पुजा हो। हाम्रो आमा सँग धेरै शिक्षा लिनु छ। ति महिँलाले फेरी जिज्ञासु तिर हेर्दै भनिन्।

जिज्ञासु डरायो। यो महिंलाले मेरो मनको कुरा कसरी सुनिरहेकी छन्। यो त मेरै मनमा थियो तर म त बोलेकै छैन।जिज्ञासुले मनैमन सोंच्यो।

"आमा यिनी कोहुँन?कीन मेरो मनको कुरा सुनिरहेकी छन्।"-यस पाली जिज्ञासुले आफ्नी आमा सँग सोध्यो।

"ओहो! तँलाई थाहा छैन? सरस्वती हुँन्,विध्याकी खानी। यिनलाई सबै कुरा थाहा हुँन्छ।"- आमाको कुरा सुनेर जिज्ञासु झसिङ्गियो।

हाम्रो घरमा सरस्वती?"-ऊ जुरूक्कै उठ्यो र आमाको खाट तिर पिर्लुक्कै हेर्यो।अहिले खाट रित्तै थियो।तर सरस्वती पुजाको दिवस हो। 

"उफ! यस्तो पनि सपना ! "- ऊ अनाएसै बोल्यो।

दाङ घोराही १८

(१४-०२-२०२४) ०२फागुन२०८०,

+++

२४. लघुकथा- नि:स्वार्थ प्रेम ✍️शुक्रराज कुँवर

          " म तिमीाई कति मन पराउँछु ।" 

          " मन पराउँछु र माया गर्छु भन्नुमा फरक छ नि मैया ।" 

           " हैन ! माया पनि गर्छु ।"

          " फेरि कुरो बिग्रियो । ' माया पनि गर्छु ' र ' माया गर्छु ' भन्नुमा पनि त अन्तर छ ।" 

          रेश्मा र राजेश बिचको सम्वाद थियो यो । प्रणय दिवसको दिन उनीहरु रेष्टुराँमा कफि पिउँदै थिए । 

          राजेश परिपक्व स्वभावको थियो । उसले रेश्मालाई भन्यो " तिमीलाई मायाको अर्थ थाहा छैन । माया गर्छु भनेर हुँदैन । माया भित्री मन देखि आउनु पर्छ । " 

          " साँच्चै म तिमीलाई मनै देखि माया गर्छु , राजेश । मलाई विश्वास गर ।" रेश्माले भनी ।

          " तर तिम्रो मायामा स्वार्थ गाँसिएको छ । तिमी पहिले पनि कसैको प्रेम सम्वन्धमा थियो । माया नि:स्वार्थ हुनु पर्छ ।" 

         " त्यो मेरो पहिलो तथा अन्तिम भूल थियो । कस्तो नि:स्वार्थ प्रेमको कुरा गरेको राजेश ?"

          " उ त्यहाँ कुनामा आमा छोरा बसेको देख्यौ ? हो त्यस्तै आमाले आफ्ना बच्चाबच्चीलाई गर्ने जस्तो नि:स्वार्थ माया ।"

          " त्यस्तो त म पनि गर्न सक्छु ।" रेश्माले भनी ।

          त्यसै बेला भूकम्प गयो । भागदौड मच्चियो । रेश्मा पनि ज्यान बचाउन राजेशलाई छोडेर हत्त न पत्त भागी ।

          बाहिर आाए पछि राजेशले आफ्नो छोरालाई काखी च्यापीरहेकी आमलाई देखाउँदै भने - नि:स्वार्थ प्रेमको अर्थ बुझ्यौ होला नि । 

धरान १०

२०८०/११/०२

+++

२५. लघुकथा - प्रणय दिवस ✍️खगेन्द्र बस्याल 

"तपाईं जतिखेर पनि मोबाइलमैं देख्छु। अरुले आजको दिन के के गरेर प्रणय दिवस मनाइ सके ,अझै होस् छैन ! "पत्नीले भनिन् ।

"  ३६४ दिन घरमा झगडा गरेर हामी छिमेकीको निद हराम गर्नेले पनि त्यसो गरेका छन् ।हामीलाई त बर्षै दिन प्रणय दिवस भएकोले  आज छुट्टै नाटकको आवश्यकता महसुस  नै रहेेन।"पतिले सम्झाए।

 "त्यसो भनेर हुन्छ त।मलाई पनि गुलाफको फूल तपाईंबाट  लिन,कतै डेटिङ जान,बाहिर गएर खान,कतै गएर नाच्दै रमाइलो गर्ने इच्छा होला नि,खोइ बुझेको तपाईंले। "पत्नीले रिसाउदै बोलिन्।

"नयाँहरुले गर्ने हो  त्यो कुरा।हाम्रो माया अमर छ। बरु नयाँ तरिकाले प्रणय दिवस मनाउन है।"पतिले  उत्साह जगाउने प्रयास गरे।

 "वास्तवमा नयाँ ठङ्गले प्रणय दिवस मनाउने हजुरको काइलाले फाइदा हुने मलाई पनि   लाग्यो । हामीले पनि त्यो काइदा अरुले पनि देखुन र सिकुन् उद्देश्यले   त्यो खिचिएको त्यो फोटो अनुहार   पुस्तिकामा राखौ है।  अनि भन्नुस् त त्यो नयाँ तरिका के हो?" पत्नीले कौतुहलताका साथ सोधिन् ।

" पतिले मुस्काउँदै जवाफ दिए" आज हामीले  देखेका र सुनेका  कुरा विगतमा हामीले गरिसकेकोले त्यो  एलबमका पाना हेर्ने । अरु दिनमा  हामीलाई  यसरी एल्वममा डुवुल्की मार्ने फुर्सद नैं कहाँ हुन्छ र ,होइन त!"

* तिल‍ोत्तमा ९ सरस्वती पथ,रुपन्देही ।०८० फागुन २

++++

२६. लघुकथा- पहिलो प्रेमिका ✍️अन्जु शर्मा 

रातोपुल(2080/11/02)

   बगैंचाबाट भए मध्येको राम्रो रातो गुलाफको फूल टिपेर कसैले नदेख्ने गरि ब्यागमा राखें।स्कुल पुग्ने बित्तिकै जेनिसालाई प्रेम दिवसको उपहार दिनुछ।उनी धेरै खुशी हुनेछिन्।म फटाफट गेटतिर लागे ।बाहिर निस्कन बिस्तारै गेट खोले।

किचनबाट आमा-" बाबु !टिफीन लग्न भूल्यौ?खानपिनमा ध्यान दिनपर्छ।आज तिम्रो मनपर्ने खाजा बारा बनाइदिएकीछु।"

म झसङ्ग भए ।हो त नि !टिफीन लग्नै भूलेछु।म हतार गरेर किचन तिर बढे।अनि आमालाई अंकमाल गरेर अगि टिपेको रातोफूल शिरमा लगाइदिएं।

आमा -" बाबु !यो के गरेको ?गुलाफ त प्रेमिकालाई पो दिने हो  त!"

"आमा!हजुरको प्रेमले साह्रा घर मुस्कुराएको छ भने हजुरले रोपेको गुलाफको फूल लगाउने पहिलो प्रेमिका त हजुर नै हो रहेछ।"

+++

२७. लघुकथा: भ्यालेन्टाइनको उपहार  ✍️दुर्गा वनवासी

श्रीमतिलाई निक्कै माया गर्थे ज्ञानेन्द्र । अतुलनीय तिनको सौन्दर्य देख्दा उनलाई लाग्थ्यो-ईश्वरले निकै फूर्सदको समयमा खूब मेहनतसाथ बनाएको हुनुपर्छ । अक्सर सुन्दरताका धनीहरु विवेक र आचरणमा गरिव हुन्छन् तर जानकीमा सबै सम्पन्नता भरिभराउ लाग्थ्यो उनलाई । भौतिक र बौद्धिक सम्पन्नताको समायोजनयुक्त जीवनसाथी पाएर फुरुंग थिए उनी ।

आज भ्यालेन्टाइन डे रे ! आयातीत संस्कृति नै भए पनि आफ्नाहरुलाई न्यानो मायाको अनुभूति दिलाउने यो दिन उनलाई निकै मन पर्छ । बिहान त अफिस जान परिगो । अफिस सकेर केही उपहार किन्ने विचार गरे । बजेट ठूलो थिएन, त्यसैले एक जोर सुन्दर झुम्का किने । श्रीमतिलाई सरप्राइज दिन उत्सुक उनको मन मोटरसाइकलभन्दा छिटो उडिरहेको थियो ।

घर पुगेर कलबेल थिचे, श्रीमतिले ढोका खोलिन् । विशेष शृंगार र सजावटमा आज त झनै मोहिनी देखिएको थियो त्यो रुपसी सौन्दर्य । आँखाले चुपचाप पान गरिरहे, भित्र पस्नै बिर्सिएर । मृदु मुस्कानसँगै कोइली कण्ठ खोलिन् उनले- "पहिला भित्र त पाल्नुहोस् महाशय !"

लट्ठ परेर हराइरहेका उनी झसँग भए अनि जीवन-संगिनीको मुस्कानलाई साथ दिँदै मुस्कुराए ।

हातमुख धोएर वैठकमा आए । व्यग्र प्रतीक्षा थियो जीवन-सहचरीको । केही बेरमा चिया लिएर प्रवेश गरिन् उनले । दुवै कप टेबलमा राख्दै छेउमा आएर बसिन् । सर्प्राइजको तयारी गरिसकेका उनले सोफाको कुशनले छेलेर राखेको एक गुच्छा रातो गुलाब र झुम्काको सानो बट्टा अगाडि बढाए । अकस्मात टि भी हेर्दै गरेकी सानी छोरी दगुर्दै आएर बीचमै त्यो बट्टा समातिन् र खोलिन् ।

"ड्याडी, हजुर त कत्ति कन्जुस है ! हजुरको त गुलाब पनि एउटा मात्रै, गिफ्ट पनि यति जाबो ! अघि हजुरको अफिसको म्यानेजर अंकलले दिनुभएको गुलाब त कति धेरै अनि गिफ्ट पनि सुनको सिक्री पो ! ड्याडीकोभन्दा त अंकलकै गिफ्ट राम्रो है मामु ?"

                                                            बस् ।

+++

२८. लघुकथा- दूर्भाग्य ✍️योगप्रसाद उपाध्यय चापागाईं

रौसेहुनाले उनलाई रौसेबुढा भन्थिए । रौसेबुढाको एक्लो जिन्दगानी थियो र उनको स्वभाव एकलकाटे थियो । छर छिमेक कति रौसेबुढाको खिसिटिउरी गर्थिए र कति चाहीँ उनको रसिकता मन पराउथिए र वृद्ध अवस्थाको आदर गर्थिए । रौसेबुढालाई दिनदिनै होसले छोडदै जाँदै थियो । यतिकैमा एकदिन छिमेकनी शौचालय जानलाई ढोका खोल्दा रौसेबुढा चुकुल नलगाई शौचालयमा बसि रहेको भेटि र भनि- " शौचालय बस्दा चुकुल नलगाई बस्ने रौसेबुढा ॽ तिमीलाई माया गर्दा तिमी त छाडा पो हुने ॽ" छिमेकनीले सातो लिएर छाडेकी थि । 

अर्का एकदिन त्यस्तै भयो । रौसेबुढालाई शौच छिरि सकेको थियो । उनले शौचालयको चुकुल लाउन भुले । उनि शौचलागेको लुगा खोलेर पखाल्दै थिए । यतिनै बेला छिमेकनीकी बुहारीलाई पनि शौच लाग्यो । ढोका खोलेर भित्र पसेकी बुहारी आत्तिएर बाहिर निस्कि र रौसेबुढाले चुकुल नलगाई लुगाखोलेर शौचालयमा बसेको भटभटाउन थालि । भनि- "भलेनटिनमा के देख्नु पर्यो यस्तो ।" रौसेबुढाको फेरि दोहोरिएको विषय बुहारीबाट सुनेर छिमेकनी र छोरो दगुर्दै आएर रौसेबुढालाई लछारपछार गर्न लागे । रौसेबुढाले माफ मागे, गल्ति भयो भने । चुकुल लाउन भुलेछु भने । तर "लु माफ" भन्दै माफको सट्टा छोराले एकलात कस्यो । छिमेकनीले एक लबटा कसि । बूहारीले ठोकेको एक घुस्साले त रौसेबुढाको प्राणवायुनै उड्यो । 

गोठाटार काठमाण्डौं

८० फागुन २ गते ।

+++

२९. लघुलेख के हो वेलेण्टाइन दिवश ? ✍️नारायण निरौला

 

१४ फेब्रुअरी का दिन सबै युवायुवती देखि वृद्ध वृद्धा सम्मले यसलाई प्रेम दिवस, प्रणय दिवस, प्रेम प्रस्ताव दिवस आदि नामले मान्ने गरेको पाइन्छ। यसरी मनाइने यो पर्वका वारेमा जानकार भने विरलै होलान्। आखिर यो वेलेण्टाइन दिवस संग जोडिएको  गुत्थि कुरा के होला भनी चासोदिन चहानेहरुकालागि आज मैले यस सम्बन्धमा अध्ययन गरी एउटा सानो सामग्री पस्कने चेष्टा गरेको छु। 

वेलेण्टाइन  कुनै दिनको  नाम नभएर एकजना रोमन पादरीको नाम हो। सन् २६९ मा वेलेण्टाइन भएको देश रोममा  क्रुर तानशाही राजा क्लाउडियस (Claudius) को शासन थियो। उनी सैनिक शक्तिको बलमा आफ्नो साम्राज्य विस्तार गर्न चहान्थे। सैन्य शक्ति बढाउन सेनामा युवाहरुलाई भर्ति गर्नुपर्थ्यो तर स्वास्नी छोराछोरी, घरपरिवार भएका कोही पनि युवाहरु सेनामा जान मान्दैनथे। सेनामा जानुपर्छ भनेर कतिपय परिवारका किशोरहरुको छिटोछिटो विवाह गराइदिने पनि चलन चल्न थाल्यो । त्यसो भएपछि राजा क्लउडियसको सैन्यशक्ति बढाउने अभियान असफल भयो । यसरी आफ्नो उद्देश्य असफल भएपछि उनले देशमा अब उप्रान्त कसैले विवाह गर्न नपाउने भनी विवाह माथिनै प्रतिवन्ध लगाए। उनले लगाएको यो प्रतिवन्ध अत्यन्तै क्रुर र अमानवीय थियोे जसलाई कोहीपनि जनताले मनपराएका थिएनन्। तर राजाका अगि विरोध गर्न भने कोही सक्दैनथे। 

यस्तै प्रतिवन्ध लगाएको बेला एक जोडी युवा युवती विवाह गर्न भनेर पादरी वेलेण्टाइनको चर्चमा आइपुगे। पादरीलाई पनि राजाको यो निर्णय चित्त बुझेको थिएन। उनले त्यो जोडीको विवाह गोप्यरुपले सम्पन्न गराए। यो घटनाको सूचना राजाको कानमा पुग्यो। राजाले पादरीलाई चरम यातना सहित जेलको सजाय दिए। पादरीलाई जेलमा भेट्न धेरै मानिसहरु गुलाबको फूल हातमा लिएर आउँथे। जेलमा बोलेर ब्यक्त गर्न प्रतिबन्ध भएको हुनाले गुलाबको फूललाई मायाको चिनो वा  संकेतको रुपमा ब्यक्त गर्ने गर्दथे। केही समय पछि राजाले उनलाई १४ फेब्रुअरी २६९ का दिन मृत्युदण्ड दिए। 

वेलेण्टाइनले मारिनु भन्दा अगि एक पत्र लेखेका थिए, 

" माया  गर्ने मानिसहरुको निम्ति म राजी खुसीले मृत्यु दण्ड जस्तो वलिदान गर्दैछु तर माया / प्रेमलाई चैं जिउँदो राख्ने गुहार माग्दछु।"

यसरी एक पादरीले एक क्रुर शासकको हुकुम विरुद्ध धावा बोल्दा सहादत प्राप्त गरेको दिन आज १४ फेब्रुअरीलाई वेलेण्टाइन दिवशको रुपमा मनाउने गरिएको हो।

 यो दिवश युगल जोडीहरुले प्रेमको प्रण गर्ने दिन हो अर्थात यो विपरित लिंगी युवायुवतीहरुले एक अर्काप्रति आकर्षित भई नयाँ जीवन आरम्भ गर्ने सप्ताहको रुपमा पनि मनाइन्छ ।

सप्ताह रुपमा मनाइदा ती दिनहरुको छुट्टाछुट्टै महत्त्व छ जो यसप्रकार छन् :-

वेलेण्टाइन सप्ताहा ( Valentine  Week)

१) पहिलो  दिन (फेब्रुअरी ७ )

गुलाब दिवश Rose Day :- यस दिन गुलाबको फूल दिएर प्रेमको संकेत  दिइन्छ। गुलाबको रङ्ग अनुसार त्यस्को संकेत हुन्छ । जो यस प्रकार छन् :

   क) सेतो गुलाब ( White Rose) यसको अर्थ "मलाई माफ गर ! " अर्थात म तिमी संग प्रेम गर्दिन ( I am sorry)  भनिएको हो।

    ख) पहेंलो गुलाब ( Yellow Rose ):- यसको अर्थ तिमी मेरो असल मित्र वा साथी हौ। (You are my best friend)

     ग) गुलाबी गुलाब ( Pink Rose) यसको अर्थ "म तिमीलाई मन पराउँछु।"( I like you.) हुन्छ ।

     घ) रातो गुलाब ( Red Rose) यसको अर्थ "म तिमी संग प्रेम गर्छु" (I love you ) हुन्छ।

      २) दोश्रो दिन ( फेब्रुअरी ८) प्रस्ताब दिवश ( Propose Day) यसदिन मन पराउने युवा वा युवतीले प्रस्ताव गर्दछन्।

       ३) तेश्रो दिन (फेब्रुअरी ९) चकलेट दिवश (Chocolate Day) यसदिन आफ्नो प्रेमी वा प्रेमिकालाई चकलेट दिन्छन्।

       ४) चौथो  दिन ( फेब्रुअरी १०)  उपहार दिवश (Teddy Bear Day) यसदिन प्रेम गर्नेले एकअर्कालाई उपहार दिन्छन्।

        ५) पाचौं दिन ( फेब्रुअरी ११) कशम दिवश (Promise Day) यसदिन प्रेम गर्नेहरुले एक अर्काले विश्वासको कशम खान्छन् ।

        ६) छैटौं दिन ( फेब्रुअरी १२) चुम्बन दिवश (Kiss Day)

   यसदिन लामो समय सम्म बसेर एकले अर्कालाई चुम्बन गर्दछन्।

        ७)सातौं दिन (फेब्रुअरी १३) अंकमाल दिवश (Hug Day) यसदिन प्रेमी र प्रेमिका अंगालोमा बाँधिन्छन्।

        ८) आठौं दिन ( फेब्रुअरी १४) वेलेण्टाइन वा प्रणय दिवश (Valentine Day)  : यो अन्तिम दिन हो । यो दिन प्रेमगर्ने जोडी पूरा दिन संगै बिताउँछन् ।

       विराटनगर, मोरङ्ग।

नोट : पढेपछि सेयर गर्ने र टिप्पणी लेख्ने बानी बसालौं।

++++

३०. लघुकथा : जीवन र मृत्यु ✍️नानानि भारद्वज

"किन यस्तो दुस्साहस गरेकी माया ?"

"मलाई अैांसीका रातहरुले चिथोरे प्रिय !" 

"अैांसीका रातहरु भित्र पसेर चारैतिर हेर्दा अन्धकारै अन्धकार देखिन्छ त माया !"

"हो म तिनै अन्धकारहरुको लपेटामा परेर मेरो अस्मिता मात्र लुटिएन भौतिक शरीर पनि थिलथिलो भयो प्रिय !"

"तिमीमाथि भएको यत्रो अन्याय विरुद्ध आवाज उठाइनौ माया ?

"मैले भरिएको गह र पिल्सिएको बह लिएर कहाँ कहाँ गइन र प्यारा !"

"कहाँ कहाँ पुग्यौ माया ?"

"प्रहरी प्रशासन, अदालत र नेताहरु सबैको ढोका ढकढकाएँ प्रिय ! तर ....!"

"तर के माया ?"

"मैले कतै जुन भेटिन, भेटें त केवल अैांसी कै अन्धकार मात्र प्रिय !"

"यसरी हरेस खाएर अलप हुने विचार कसरी आयो प्यारी ?"

" म के गरौं त प्यारा ? मेरो ठाउँमा तिमी भए के गर्थ्यौ ?"

"चहकिलो जुन भेट्न त पूर्णिमा सम्म पर्खनै पर्छ माया !"

"कसरी सम्भव छ म जस्ती अभागिनीका निम्ति प्यारा ?"

 उसलाई पीडले पिल्साउन थाले गह छचल्किन थाले। 

" गहमा छचल्केको आँशु र भित्रभित्रै पिल्सिएको मासुले पीडाको सार्थक उजागर गर्न सक्दैन माया !" 

"म के गरौं त ! के गरौं " भन्दै ऊ पुन: भिर तर्फ लम्किन्छे।

जीवनले पाखुरामा समातेर तान्छ। जीवन पनि हतोत्साहित भै रुन थाल्छ।

  रुवाबासी सुनिरहेको समय टक्क अडिएर भन्छ,            "पीडाको सार्थक उजागर त जिउने कलाले गर्दछ नानी हो !"

दुवै समय तर्फ मुखारित हुँदै एउटै प्रश्न गर्छन," कसरी ?"

समयले हौसला दिदै भन्यो," गहको छचल्किएको आँशुलाई सागरको ज्वारभाटा बनाउन सक्नुपर्छ,आफै भित्र मात्र पिल्सिएको घाउलाई समाजलाई नै पिल्स्याएर पोल्ने ज्वालामुखी बनाउन सक्नुपर्छ, म तिमीहरुको साथ छु।"

विराटनगर, मोरङ।

+++